Większość dyskusji o stanie systemu opieki zdrowotnej w Polsce zdominowanych jest przez wskazywanie niskich nakładów finansowych na opiekę zdrowotną jako głównego, jeżeli nie jedynego powodu zapaści tego systemu w naszym kraju. Patrząc zarówno w kontekście wielkości wydatków na jednego mieszkańca, jak i kwoty przeznaczanej na zdrowie w proporcji do PKB, rzeczywiście pozostajemy na jednych z najniższych miejsc zarówno w Unii Europejskiej, jak i w Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD; Organization for Economic Co-operation and Development). Istotne, by wskazać, że zwiększenie finansowania, jakkolwiek duży i skądkolwiek płynący byłby to strumień pieniądza, nie rozwiąże systemowo problemów sektora zdrowia w Polsce. Istnieje szereg innych nieprawidłowości, które są mniej popularne w dyskusjach, bo wymagają dużo większej wiedzy o systemie i potrzebujących długoplanowych, nierzadko skomplikowanych programów naprawczych. Postaraliśmy się zdefiniować kilka z podstawowych zagadnień i zaproponować sposób ich naprawy, niekoniecznie z towarzyszącym istotnym wzrostem finansowania.

W imieniu grupy roboczej ds. zdrowia Pracodawców RP Andrzej M. Fal