Francja tak, „Loi Macron” nie

W czasie niedawnej wizyty Prezydenta Francji Emmanuela Macrona popsuła się jego limuzyna marki Renault. Zamiast skorzystać z jednej z polskich „pancerek” Francuzi wozili swojego prezydenta w zwykłym citroenie. Nie wiadomo, czy nie mieli zaufania do polskiej ochrony, czy też nie chcieli by głowa francuskiego państwa korzystała z auta obcej marki? – pisze w „Rzeczpospolitej” Prezydent Pracodawców RP Andrzej Malinowski.

Być może chodziło po prostu o uniknięcie przykrej sytuacji. Ryzyka, że polski szofer zamiast jechać, odwróci się i zapyta Gościa: „Kiedy wreszcie przestanie Pan prześladować moich kolegów, kierowców TIR-ów? I innych polskich pracowników delegowanych do pracy w Waszym kraju?”. Doświadczenia polskich przedsiębiorstw pokazują, że pytania te są ważne i na czasie. We Francji obowiązuje bowiem tzw. „Loi Macron”. To zestaw biurokratycznych wymagań, wręcz pułapek zastawionych m.in. na polskich przedsiębiorców oraz delegowanych przez nich pracowników. Opracowany z inicjatywy obecnego Prezydenta, gdy był on ministrem gospodarki.

Francuscy urzędnicy z „Loi Macron” w ręku urządzają „polowania” na obcokrajowców. Mały błąd, brak jednego dokumentu w trakcie kontroli – i już sypią się kary. A gdy wszystko jest w porządku, to i tak próbują dobrać się do skóry. Świadczy o tym choćby historia kierowcy, któremu francuscy funkcjonariusze po kontroli nakazali przestawić ciężarówkę na parkingu. Po czym wlepili mu mandat za… jazdę w czasie, gdy powinien odpoczywać! Swoisty „sadyzm gospodarczy”?

Pomysłodawca tych przepisów przyjechał do Warszawy! Trudno o lepszą okazję, aby zapytać go, jak to się ma do swobody przepływu towarów, osób i kapitału oraz świadczenia usług, w ramach wspólnego rynku Unii Europejskiej. Oznaczają one ni mniej, ni więcej zakaz stosowania ograniczeń między państwami członkowskimi. Konkurowanie firm na zdrowych zasadach. Bez stosowania sprzecznego z unijnymi wartościami protekcjonizmu. A czyż nie jest nim na przykład straszenie francuskich firm gradem kontroli jeśli nie zrezygnują z polskich kontrahentów?

Polski kierowca nie dostał szansy spytania o to francuskiego Prezydenta. Nie wiadomo też, czy skorzystali z niej przedstawiciele naszego państwa. Media nic o tym nie mówią. Dowiedzieliśmy się za to, że Polska i Francja mogą wspólnie zaprojektować nowy czołg dla swoich sił zbrojnych. Że Polska mogłaby wysłać swoich żołnierzy na francuską misję wojskową. Że potrzebny jest europejski kompromis i Francja widzi Polskę w gronie liderów Unii. Była też mowa o kontrowersjach związanych z oceną przestrzegania praworządności w naszym kraju. Jednym słowem – sprawy wielkiej polityki. Są one oczywiście niezwykle ważne. Ale wśród nich musi być miejsce na sprawy polskiego przedsiębiorcy i pracownika!

Jestem urodzonym optymistą. Mam nadzieję, że nasi reprezentanci twardo upomnieli się o nasz los. I nie poświęcili go na ołtarzu politycznych gier. Początkiem nowego otwarcia polsko-francuskiego powinno więc być pogrzebanie „Loi Macron”. Tej drzazgi w naszych stosunkach, która boli. Żaden czołg, misja wojskowa na końcu świata, czy poparcie w gabinetowych układach w Brukseli nie są od tego ważniejsze.